Normaliseren

Ik zag onlangs een bericht op de social media waarin een moeder  zei: “Vroeger stond ik door een tik van mijn ouders onmiddellijk weer op fabrieksinstellingen. Geen idee waarom dat nu zo'n probleem is, ben er groot mee geworden"

De bijval die ze kreeg, vond ik opvallend. Terwijl je er ook in kunt lezen dat zij het niet zo schadelijk zou vinden als er nog steeds kinderen op deze manier worden behandeld...

Het deed me denken aan de manier waarop sommige trainers proberen steun te vinden voor het gebruik van correcties bij dieren. Berichten posten waarin het gebruik van correcties wordt gebagatelliseerd om zo bijval te krijgen voor iets wat eigenlijk niet oke is. Het publiek overtuigen dat een hond best wel eens aangepakt mag worden of dat hij maar moet voelen als hij niet wil luisteren. Dingen aanhalen als drift, dominantie, correctierecht, wolvengedrag, de moederhond enz. Omdat een aantal schijnbaar positieve trainers ook dit soort normaliserende stukjes schrijven ga je je afvragen waarom zij dit doen. Omdat zij zelf ooit correcties hebben gebruikt? Schaamte? Om het recht te houden om aversieve te mogen gebruiken?

Trainen met correcties bij huisdieren wordt vaak goedgepraat binnen de context van sport en het moeten gehoorzamen. In die setting lijkt het geoorloofd om dieren te corrigeren met pijn, terwijl we dit in de veeteelt als immoreel beschouwen vanwege de stress en oneerlijkheid voor de dieren. Met andere woorden: pijn voor sport of training bij de dieren die het dichtst bij ons leven wordt vaak geaccepteerd. Gelukkig beseffen steeds meer mensen dat een sport geen sport meer is als er dwang en pijn aan te pas komt.

In plaats van het zoeken naar goedkeuring door het schrijven van stukjes of het zoeken naar teksten die jouw training ondersteunen, is het belangrijk om jezelf af te vragen hoe je dieren wilt behandelen. Wat zijn jouw waarden als het gaat om de omgang met dieren? Moet pijn echt onderdeel zijn van de relatie die we met dieren hebben?