Respect voor wat een dier is

De wolf roept in Nederland veel emotie op. Er wordt bewijs verzameld tegen de wolf en gewaarschuwd dat de wolf voor teveel leed zorgt door de aanvallen op vee en huisdieren en daarom onze vrijheid beperkt in ons toch al volle land. Aan de andere kant wordt de wolf afgeschilderd als een ongevaarlijke verschijning die nieuwsgierig, schuw en speels is. Het dier zou onterecht een slechte reputatie hebben door beeld wat is neergezet door sprookjes waarin de wolf de rol speelt van een gemeen en harteloos personage.

En inderdaad de wolf is geen gemeen en harteloos wezen, maar een prachtig en emotioneel wezen waarbij nieuwsgierigheid, speelsheid, angst en sociaal gedrag naar soortgenoten zichtbaar is. Maar de wolf is ook een dier wat moet overleven en ons land is voor de wolf een bron van voedsel en leefruimte. Volgens sommige mensen zijn de emoties die de wolf naar ons toe zou hebben net zo als wij die ervaren.  Maar als dit zo zou zijn is de de kans op overleven voor de wolf erg klein. Het is voor een wolf niet handig als deze ineens empathie gaat tonen naar zijn prooi of indringer, de wolf zou omkomen van de honger en geen veilige plek meer hebben om te leven.

Nu hoeven we niet te schrikken van het gebrek aan empathie voor een prooi of vijand. Dit zie je ook bij onze hond en huiskat voorbij komen. Eerst is het spel of territoriaal(wegjaag) gedrag en ineens slaat het om in prooivanggedrag of het willen elimineren van een indringer.

Maar het betekent wel dat we bij het zien van wolven die een hert speels belagen, nieuwsgierig een wandelaar besnuffelen of minutenlang meelopen met een ruiter, niet kunnen zeggen dat de wolf nooit over zou kunnen gaan tot het aanvallen van passanten. Een wolf is op dat moment zijn omgeving aan het verkennen en leert hiervan. Het is training, het wordt steeds herhaald en de wolf wordt steeds zelfverzekerder. Het heeft niks te maken met ons beeld van spelen en nieuwsgierig zijn. Dit beeld van een roofdier is vaak verwarrend voor mensen, maar juist dit erkennen is respect hebben voor het dier voor wat hij is.

Iets publiceren waarin je de wolf ziet als roofdier wordt vaak verward met met een vijandige houding en roept emotionele reacties op; je bent een wolvenhater, je begrijpt de natuur niet, het zou gaan om de eerste rechten die de wolf heeft. De wolf moet gered worden van 'de mens'

Door deze reacties zijn er gedragsdeskundigen die ervoor kiezen om hun mening niet te geven. Het gevolg is dus dat er meer ruimte is voor mensen die de aanwezigheid van de wolf benaderen alsof het dier ongevaarlijk is en/of beschermd moet worden. Het dier zou zichzelf gaat reguleren en zodoende in onze ingewikkelde volle samenleving gaan passen.

In de praktijk houdt de wolf zich echter niet aan menselijke verwachtingen en kan hij, gedreven door zijn jachtinstincten en territoriumgedrag, veel leed veroorzaken.

We kunnen de wolf dus zien als een dier wat beschermd moet worden en hoe we dat gaan organiseren. Maar als we de wolf serieus nemen moeten we daarin ook meenemen dat de wolf niet zo onschadelijk en schuw is als we dachten. Wat willen we daar dan mee?

Bij deze tekst zie je een foto van een spelende kat. Of is het een jagende kat? Is hij zijn vangkunsten aan het trainen? Zijn prooi aan het beloeren?